Τα σωματεία φρακοφόρων είναι αναγνωρισμένα από το κράτος και η τρέχουσα αμοιβή τους δεν είναι αυθαίρετη, αλλά ορίστηκε με τη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψαν το 2007 με τους εργολάβους και δεν έχει ανανεωθεί από τότε. Σε αυτήν ορίζονται ρητά οι υποχρεώσεις που έχουν προς τις οικογένειες και τους εργολάβους. Η συμμετοχή τους σε μια τελετή προσδίδει σοβαρότητα, αποδίδει τον δέοντα σεβασμό προς το νεκρό και αποτρέπει όλα τα δυσάρεστα ενδεχόμενα για την οικογένεια.
Η "φθηνή εργολαβία", με τους μισούς από τους απαιτούμενους εργάτες, δεν προβλέπεται από καμία σύμβαση, δεν παρέχει καμία εγγύηση και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κακοτεχνίες. Σαν πρακτική εγκαταλείφθηκε πριν πολλά χρόνια, εξαιτίας των πολύ έντονων αντιπαραθέσεων και των φαινομένων αυτοδικίας, οικογενειών και εργολάβων, για μακάβριες αστοχίες, που άφησαν εποχή. (Για όποιον ενδιαφέρεται κυκλοφορούν φωτογραφίες και video "αστοχιών" στο διαδίκτυο).
Τέτοια προβλήματα δεν υπάρχουν στις τελετές που αναλαμβάνουν φρακοφόροι από την εποχή που στον κλάδο τα οχήματα ήταν κάρα με άλογα.
Θαυμάζουμε την επιλεκτική μνήμη των συναδέλφων που ενώ θυμήθηκαν τη μέθοδο ξέχασαν τους λόγους που σταμάτησε να εφαρμόζεται από τους τότε εργολάβους. Πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να ανησυχούν, γιατί μετά τη συλλογική σύμβαση φρακοφόρων και εργολάβων, οι οικογένειες έχουν πλέον το νομικό έρεισμα, που απαιτείται για να κινηθούν διεκδικώντας ικανοποίηση για βεβήλωση νεκρού και ψυχική οδύνη, αν το αποφασίσουν, σε αντίθεση με ότι ίσχυε άλλες εποχές.
Τους θυμίζουμε λοιπόν ότι αποτελεί προσωπική ευθύνη του εργολάβου, η παράκαμψη από τα καθιερωμένα με τη συλλογική σύμβαση και οι κακοτεχνίες που προέρχονται από αυτή την παράκαμψη, διότι εξ ορισμού η οικογένεια, που απευθύνθηκε σε αυτόν, δεν ήταν υποχρεωμένη να έχει γνώση του αντικειμένου. Εκ προοιμίου λοιπόν ευθύνονται οι ίδιοι για τις αστοχίες των εργατών τους. Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση, μια φορά σπάει... Σύμφωνα με το νόμο του Μέρφι (Murphy) που δεν προβλέπει εξαιρέσεις ούτε για τα νεκροταφεία ούτε για τους ίδιους:
Δεν θα επεκταθούμε περιγράφοντας το τραγικό θέαμα που αντικρύζει μια οικογένεια, αν ο ένας από τους δύο εργάτες, που μεταφέρουν αγκομαχώντας φέρετρο και νεκρό, με συνολικό βάρος 100-140 κιλά, παραπατήσει στα δύσκολα περάσματα ανάμεσα στα μνήματα ή σκοντάψει, ούτε το που και πως καταλήγουν να βρεθούν νεκρός, λουλούδια, μαξιλάρι και φέρετρο.
Για τον εργάτη, που παλεύει για το μεροκάματο, να δεχθούμε καλόπιστα πως "Δεν είχε πρόθεση..., άνθρωπος είναι και αυτός..., ιδρώσανε τα χέρια του..., δεν έβλεπε κάτω από το φέρετρο..., είχε λακούβα, σκαλοπάτι..., γλίστρησε..., σκόνταψε..., το φέρετρο ήτανε πολύ βαρύ..., έγειρε το βάρος μονόπαντα και δεν μπόρεσε να το κρατήσει..."
Για τους εργολάβους όμως που γνωρίζουν, αλλά αδιαφορούν συστηματικά, δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι, στις κηδείες μελών της οικογενείας τους, έχουν φρακοφόρους.
Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.